Klacht tegen reclame-uitingen van Tefal over pannen met een PFAS-antiaanbaklaag

CvB RCC 19 december 2025, RB 3881; 2024/00268 (Klager tegen Tefal). De klacht in dit geschil richt zich tegen de verpakking en reclame-uitingen van Tefal over pannen met een PFAS-antiaanbaklaag. In deze uitingen worden de pannen omschreven als "100% safe coating", "100% veilig", "milieuvriendelijk" en "vrij van PFOA". De klager stelt dat deze claims misleidend zijn, omdat de antiaanbaklaag PTFE bevat, een vorm van PFAS, en dat het gebruik en de afvalverwerking gezondheids- en milieurisico’s met zich meebrengt. De afwezigheid van PFOA wordt als misleidend beschouwd, omdat deze specifieke PFAS-variant reeds verboden is en dit de suggestie kan wekken dat de pannen geheel PFAS-vrij zijn. Tot slot worden de claims over duurzaamheid betwist, omdat PFAS-chemicaliën schadelijk zijn voor het milieu en zich in de natuur ophopen. De klacht wordt beoordeeld aan de hand van de Nederlandse Reclame Code (NRC) en de Code voor Duurzaamheidsreclame (CDR). Artikel 7 NRC verbiedt misleidende reclame, en artikel 8.2 NRC stelt dat onduidelijke informatie over productvoordelen misleidend kan zijn. Artikel 4 CDR vereist dat duurzaamheidsclaims aantoonbaar juist zijn, waarbij absolutere claims een zwaardere bewijslast met zich meebrengen. De Commissie toetst in hoeverre de uitingen voldoen aan deze bepalingen.

De Commissie acht de claim "100% safe coating" misleidend, omdat deze een absoluut veilige antiaanbaklaag suggereert, terwijl PTFE bij oververhitting giftige dampen kan afgeven. De mededeling "0% PFOA" wordt op zichzelf niet misleidend geacht, omdat dit geen expliciete suggestie inhoudt dat de pannen geheel PFAS-vrij zijn. De claim "milieuvriendelijk" wordt echter strijdig met artikel 4 CDR geacht, omdat PFAS-stoffen niet afbreken en zich in de natuur ophopen. Ook de term "veilig voor het milieu" wordt als misleidend beschouwd. De klacht tegen een Wehkamp-uiting over "duurzame titanium coating" wordt afgewezen, omdat de term "duurzaam" hier in de context van sterkte wordt gebruikt en niet als een milieuclaim. De Commissie doet een aanbeveling om de misleidende claims niet meer te gebruiken. Het College van Beroep vernietigt het oordeel van de Commissie voor zover de PFOA-claims niet als misleidend werden beschouwd en oordeelt dat de uitingen over PFOA eveneens misleidend en oneerlijk zijn onder artikel 7 NRC. Het College bevestigt dat SEB niet als adverteerder kan worden aangemerkt voor de uiting op de Wehkamp-website. Vanwege de toezegging van SEB om de gewraakte claims te staken, acht het College een aanbeveling niet nodig.

8.6. Op grond van het voorgaande bevatten de uitingen onduidelijke informatie over de voordelen van het product als bedoeld in artikel 8.2 aanhef en onder b NRC. Voorts is het College van oordeel dat de gemiddelde consument hierdoor ertoe gebracht kan worden een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet had genomen. Appellant heeft in dat kader voldoende aannemelijk gemaakt dat de aanwezigheid van PFAS in een product een rol kan spelen bij de aankoopbeslissing van de consument als gevolg van negatieve publicaties over PFAS. Denkbaar is dat de consument de claims zo uitlegt dat er (ook) geen PFAS in de pannen is verwerkt. Om die reden zijn de uitingen 1, 2, 3 en 4 misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC. Overigens merkt het College op dat momenteel geen plaats meer is voor PFOA claims, nu deze stof inmiddels is verboden. De afwezigheid van een wettelijk verboden stof kan niet als een reëel voordeel van een product worden gepresenteerd. SEB heeft toegezegd de PFOA claims te staken.