Parodie of reclame

Uitspraak van de Reclame Code Commissie, 12 januari 2010, dossier 2009/00865

Het zelfregulerende orgaan 'Het Nieuwe Rijk'  kwam recentelijk met een nieuwe folder aanwapperen. Daarin adverteerde zij met de mogelijkheid om je eigen sofinummer te laten tatoeëren. Gewaagd of geslaagd? De Reclame Code Commissie (RCC) was er in ieder geval van overtuigd dat 'Het Nieuwe Rijk' te ver ging.

Anders dan verweerder stelde is de folder niet als parodie aan te merken. De folder viel onder het begrip reclame nu een denkbeeld werd aangeprezen dat was gericht op een breed publiek. Nu het ging om reclame had de RCC zich bevoegd verklaard.

Verder werd volgens de RCC de indruk gewekt dat de folder van de Rijksoverheid afkomstig zou zijn. De RCC heeft zelfs aangekaard dat in dit geval mogelijkerwijs sprake zou zijn van een inbreuk op enig Intellectueel Eigendomsrecht van de overheid. Gezien haar bevoegdheid ging zij op deze stelling niet verder in maar oordeelde dat gezien de opmaak van de folder deze als reclame onvoldoende herkenbaar is gemaakt wat wederom tot schending van Art. 1.1 NRC heeft geleid. Dat de strekking tot een ander oordeel zou hebben geleid, d.w.z. dat het zeer onwaarschijnlijk zou zijn dat de overheid zou aanzetten tot het laten tatoeëren van iemands sofinummer, is ontoereikend om de herkenbaarheid van de folder als reclame aan te tonen. Daarbovenop had de adverteerder zich in de folder niet geïdentificeerd. Dat was dan ook in strijd met Art. 2 van de Code Brievenbusreclame (CBR)

Tenslotte oordeelde de RCC dat de folder in het licht van Art. 2 NRC smakeloos en aanstootgevend was. Het tatoeëren verwees naar nazipraktijken wat onacceptabel was. 'Het Nieuwe Rijk' kon zich daarom ook niet beroepen op het recht van vrijheid van meningsuiting.

'Het Nieuwe Rijk' zelf is volstrekt oneens met dit oordeel. Zij wilden enkel de discussie verder aanwakkeren omtrent het afgeven van vingerafdrukken voor het verkrijgen van een identiteitskaart.

(bron: SOLV, Het Nieuwe Rijk)