De drie nieuwe “Shameless” reclamecampagnes van Suit Supply zijn niet in strijd met de goede smaak, het fatsoen, en/of de goede zeden, zo besliste de RCC (Reclame Code Commissie) vorige week. Volgens vaste rechtspraak van de RCC is het oordeel of een reclame in strijd is met die specifieke grondslagen een subjectief gegeven. Daarom stelt zij zich (nogmaals) terughoudend op. Hoewel de RCC zicht bewust is van de seksuele getintheid van de campagne, blijft de commissie van mening dat “de verwijzing  naar seksualiteit in geen van de drie uitingen van dien aard is, dat de grenzen van de goede smaak, het fatsoen of de goede zeden worden overschreden. Voor zover de klacht luidt dat de uitingen vrouwonvriendelijk zijn, overweegt de Commissie dat de wijze waarop de man en de vrouw in de verschillende uitingen zijn afgebeeld, niet getuigt van gebrek aan respect jegens de vrouw."

Voor het persbericht, kijk hier.

Komt allen in grote getalle naar de Amsterdamse Beurs van Berlage! Van 18 december tem 27 februari vindt daar de tentoonstelling “Reclameklassiekers” plaats, een initiatief van Reclamearsenaal. Centraal in de tentoonstelling staan de 150 belangrijkste reclameklassiekers uit de Nederlandse geschiedenis. Neem vooral ook een kijkje bij de “Happy Hour Colleges”. Professionals uit de reclamewereld geven dagelijks boeiende sessies over het verleden, het heden, en vooral de toekomst van de reclame.

Meer info vindt u hier

Mogen dezelfde producten van verschillende merken met elkaar worden vergeleken? In 2006 heeft het Europese Hof zich al uitgesproken over prijsvergelijkingen tussen supermarkten. In dit recente geding, is supermarktketen Lidl opnieuw (van de) eisende partij.

Lidl is van mening dat de Franse supermarkt E.LeClerc zich middels haar recente advertentiecampagne schuldig maakt aan oneerlijke concurrentie. In de gewraakte advertentie worden kassabonnen van E.LeClerc en Lidl (met een opsomming van 34 soortgelijke producten) naast elkaar afgebeeld. Hoewel de merknamen achterwege worden gelaten, zijn het gewicht of volume van de opgesomde producten duidelijk leesbaar. Het totale aankoopbedrag bij E.Leclerc, de adverteerder, bedraagt € 46,30 en bij concurrent Lidl € 51,40. Tenslotte bevat de advertentie ook een slagzin die claimt dat E. Leclerc het goedkoopste is.

Ter ondersteuning van het oneerlijke concurrentie betoog, voert Lidl voor de Franse rechter aan dat de opgesomde producten niet vergelijkbaar zijn, vanwege hun kwalitatieve en kwantitatieve verschillen. Daarnaast acht Lidl dat de consument met deze advertentie onvoldoende ingelicht wordt over de bijzondere kenmerken van de opgesomde producten, waardoor de oorzaak van het prijsverschil onverantwoord onduidelijk blijft.

De Europese rechter past de Europese reclameregels toe en gaat mee (en vooral verder) in het betoog van Lidl door te oordelen dat een prijsvergelijking misleidend kan zijn, ook al wordt geen woord gerept over de kenmerken die de voorkeur van de consument voor een bepaald product (uit een bepaalde supermarkt) zou kunnen verantwoorden. Dit “nalaten” kan echter wel de gehanteerde slagzin an sich tot misleidende reclame katapulteren.  

Om een definitief oordeel te kunnen vellen over het al dan niet misleidende karakter van dergelijke advertentiecampagne, plaatst de Europese rechter het volgende voorop: kan de consument aan de hand van de beschikbare advertentiegegevens controleren of de prijzen kloppen? Een loutere vermelding van prijs, gewicht of volume lijkt onvoldoende. Dan toch maar de merknaam vermelden?

Met dank aan drs. Terry (D.W.F.) Häcker

( Bron: Adformatie en Mediareport )

“Hans koopt zijn bril voortaan ergens Anders”. Met die leuze, en zachte prijsjes, tracht de nieuwe brillenketen Eyelove het publiek voor zich te winnen. Dat opzet is echter buiten opticienreus Hans Anders gerekend, die de actie “misleidend” en “onrechtmatig” noemt. Drijvende krachten achter het nieuwe brilconcept zijn John Keijsers, Rien van der Ent en Leon Melchior. Toeval of niet, allen zijn ze afkomstig van de Hans Anders stal. Het is net die professionele achtergrond, die Hans Anders doet spreken in termen van hoogverraad. Lift Eyelove ten onrechte mee op het succes van Hans Anders? Wordt vervolgd.

Lees het artikel hier.

Vzr. Rechtbank Amsterdam, 5 november 2010, KG ZA WT/BB, Roche Diagnostics B.V. tegen Ortho-Clinical Diagnostics B.V. (LifeScan). (Met dank aan Simon Dack, De Brauw Blackstone Westbroek).

Reclamerecht. Bloedglucosemeters (zie ook octrooirecht: IEF 9185 e.v.). Wel vergelijkende reclame, alleen niet m.b.t. de bloedglucosemeter van eiseres Roche. De stelling “de meest accurate no-coding bloedglucosemeter” van LifeScan is i.c. niet misleidend nu de bloedglucosemeter van Roche met een automatisch coderingssysteem werkt (een calibratiemechanisme om te zorgen dat variaties in de teststrips de uitslagen niet beïnvloeden) en de vergelijking door Lifescan  slechts ziet op no-coding bleodglucsemeters.

4.2 (…) Gelet op hetgeen op dit punt over en weer naar voren is gebracht alsmede gelet op her door LifeScan in het geding gebrachte verpakkings- en promotiemateriaal en de handleidingen van fabrikanten van de geteste systemen, volgt de voorzieningenrechter het betoog van LifeScan dat een bloedglucosemeter, waarbij een automatische codering plaatsvindt, niet aangemerkt kan worden als een no-coding meter. Daarbij is het volgende in aanmerking genomen, Vaststaat dat de bloedglucosemeter in de loop der jaren een ontwikkeling heeft doorgemaakt. (…) De voorzieningenrechter volgt LifeScan in haar stelling dat er voor het relevante publiek een evident verschil bestaat tussen bloedglucosemeters die geen correctie van productieverschillen noodzakelijk maakt en bloedglucosemeters, waarbij die correctie wel nodig is. (…) Hieruit volgt dat fabrikanten het van belang achten om hun product naar de gebruiker toe aan te prijzen als een meter die in het geheel geen codering (ook geen automatische) behoeft. (…)

4.3. Bij deze stand van zaken wordt geconcludeerd dat de Accu-Chek ® Compact Plus van Roche niet valt aan te merken als een no-coding bloedglucosemeter, hetgeen betekent dat deze meter terecht niet bij de in de claim gemaakte vergelijking is betrokken. Reeds hieruit volgt dat het beroep van Roche op onrechtmatig handelen op grond van vergelijkende reclame niet kan slagen. De overige bezwaren van Roche tegen de claim van LifeScan behoeven dan ook geen bespreking meer. De vorderingen worden derhalve afgewezen.

Lees het vonnis hier.

HvJ EU, 9 november 2010, zaak C-540/08, Mediaprint Zeitungs- und Zeitschriftenverlag GmbH tegen Österreich -Zeitungsverlag GmbH (prejudiciële vragen Oberste Gerichtshof, Oostenrijk).

Reclamerecht. Oneerlijke handelspraktijken. Gezamenlijke aanbiedingen. Nationale regeling die verbiedt geschenken aan te bieden bij kranten en tijdschriften. Het Hof (Grote kamer) verklaart voor recht:

1) Richtlijn 2005/29/EG (…) (‘richtlijn oneerlijke handelspraktijken’) moet aldus worden uitgelegd dat zij in de weg staat aan een nationale bepaling, zoals die welke in het hoofdgeding aan de orde is, die voorziet in een algemeen verbod op verkopen waarbij geschenken worden aangeboden, en niet enkel gericht is op de bescherming van de consument, maar ook andere doeleinden nastreeft.

2) Het loutere feit dat de aan de koop van een krant verbonden mogelijkheid om deel te nemen aan een prijsvraag ten minste voor een deel van de betrokken consumenten de doorslaggevende reden vormt om deze krant te kopen, maakt hiervan nog geen oneerlijke handelspraktijk in de zin van artikel 5, lid 2, van richtlijn 2005/29.

Lees het arrest hier.

Kinderen die de Sint altijd maar een aardige oude man vonden hebben hun mening waarschijnlijk ondertussen bijgesteld. Dankzij de reclameposter van Sint, de nieuwe komische horrorfilm van regisseur Dick Maas, zal nu ook het stoerste mannetje de dag van 5 december vrezen.

Zowel de Reclame Code Commissie als ook het Nicam hebben tientallen klachten van vooral verontruste ouders ontvangen over deze uiting. Het Nicam is de organisatie die verantwoordelijk is voor de leeftijdskeuring van audiovisuele media in Nederland. Zij kunnen dus niet alle visuele media classificeren. Immers er bestaat geen leeftijdskeuring op reclameposters.

De Reclame Code Commissie heeft wel uitspraak kunnen doen. De klachten zijn echter tot grote verbazing van bezorgde ouders afgewezen met volgende verklaring: "De Commissie heeft slechts geoordeeld over de poster zoals deze nu in de bioscoop hangt, nu de poster tot dusverre uitsluitend op deze wijze openbaar is gemaakt. De Commissie heeft weliswaar begrip voor de standpunten van klagers, maar is op grond van het volgende van oordeel dat de grens van het toelaatbare niet wordt overschreden. Op het eerste gezicht herkent men op de poster het silhouet van Sinterklaas op zijn paard, en dit acht de Commissie voor kinderen niet angstaanjagender dan een willekeurige andere afbeelding van de Sint. Het gezicht van de Sint is zeer onduidelijk en donker afgebeeld. Bij bestudering van zeer nabij wordt dit nauwelijks anders. Gelet hierop acht de Commissie het niet aannemelijk dat kinderen ten gevolge van dit beeld angstig zullen worden of dat zij hiervan nachtmerries zullen krijgen. Ook voor het overige acht de Commissie de poster niet angstaanjagend voor kinderen. De details op de poster zoals de staf, het hoofd van het paard en de gedeeltelijk rode letters van het woord “Sint” zullen, naar het oordeel van de Commissie, door kinderen niet met horror in verband worden gebracht of als eng worden ervaren. "

De uitspraak is vermoedelijk een grote opluchting voor Dick Maas die eerder stelde: "We hebben heel bewust niet het verminkte gezicht van Sint op het affiche gezet. Niet alleen om de tere kinderzieltjes te beschermen. Maar vooral omdat het voor de kijkers leuker is als ze niet alles van tevoren weten.’

Lees hier, hier, hier, hier en hier delen van de hele uitspraak.

(bron: Adformatie)

<!-- AddThis Button BEGIN -->
<div class="addthis_toolbox addthis_default_style">
<a href="https://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4cc58b813d6ef585" class="addthis_button_compact">Share</a>
<span class="addthis_separator">|</span>
<a class="addthis_button_preferred_1"></a>
<a class="addthis_button_preferred_2"></a>
<a class="addthis_button_preferred_3"></a>
<a class="addthis_button_preferred_4"></a>
</div>
<script type="text/javascript" src="https://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4cc58b813d6ef585"></script>
<!-- AddThis Button END -->

“Goedkoper dan Kruidvat” - Met deze slogan is op zichzelf natuurlijk niets mis. Kruidvat heeft dan ook geen bezwaar tegen het gebruik daarvan, maar wel op de wijze waarop dit gebeurt. ‘Wij hebben niets tegen vergelijkende reclame, maar het moet wel op een juiste manier gaan. Zo klopte een prijs niet en werd er vergeleken met een product dat wij helemaal niet voeren. Dan ben je de consument aan het misleiden’, zegt een woordvoerder van moederbedrijf AS Watson in De Telegraaf. Bovendien gebruikt Drogisterij.net kleuren en een logo dat nogal verdacht veel lijkt op die van Kruidvat. De houder van de website heeft na een schriftelijke klachtbrief van Kruidvat dan ook aangegeven het artwork van de website te gaan aanpassen. Toch de campagne veranderen zal Drogisterij.net niet omdat zij van mening zijn dat hun reclame gewoon voldoet aan de wet. Voorlopig blijft het afwachten of Kruidvat juridische stappen zal ondernemen.

lees hier het hele bericht.

Met dank aan drs Terry (D.W.F.) HÄCKER

marktonderzoekadvies, -begeleiding & expert opinion
specialisatie: merkenrechtelijk (IE) marktonderzoek

Share

Woonexpress XL, het nieuwe Nederlandse woonwarenhuis, opent de aanval op de Zweedse concurrent Ikea met de slogan:

'Holland-Zweden. Nu al! Gratis Hollandse bitterballen voor iedereen bij ‘het nieuwe Nederlandse woonwarenhuis‘

De advertentie van reclamebureau Pluspoint in Rotterdam is weinig subtiel. Zouden ze hopen op een reactie van het zo dominante Ikea? Al eerder probeerde dit warenhuis Ikea uit te lokken, echter zonder succes.

Lees hier het hele bericht.

(bron: Reclamewereld)

Share

Vzr. Rechtbank ’s-Gravenhage, 8 oktober 2010, KG ZA 10-1065, Comité Interprofessionnel du Vin de Champagne (CIVC) tegen Unilever Nederland B.V. (met dank aan Arnout Groen, Klos Morel Vos & Schaap).

Beschermde oorsprongsbenamingen. Champagne & Champagne Shampoo (een speciale jubileumshampoo  ter gelegenheid van het 70 jarige bestaan van Andrélon). Niet betwist is dat Unilever met het verhandelen van de Champagne Shampoo inbreuk heeft gemaakt op de beschermde oorsprongsbenaming Champagne. Het gevorderde verbod is derhalve toewijsbaar, zij het minder ruim dan gevorderd, “aangezien niet ieder gebruik van de beschermde oorsprongsbenaming Champagne verboden is.” Unilever dient eveneens de aangepaste reclamecampagne te staken, ook al wordt de beschermde oorsprongsbenaming daarin niet meer, althans minder nadrukkelijk, genoemd.

Wel betwist is de vordering om ook de flessen die al op schap staan in de winkels terug te roepen. Ook die vordering wordt toegewezen: “Het probleem dat er op dit moment, meer dan twee maanden na de sommatie door CiVC, nog altijd flessen op de schappen staan, is namelijk door Unilever zelf veroorzaakt.”

1019h proceskosten. “Weliswaar worden de beschermde oorsprongsbenamingen niet genoemd in artikel 1019 Rv en is artikel 1019h Rv in dit geval dus niet toepassing, maar dat lijkt niet het gevolg te zijn van een bewuste keuze van de wetgever om beschermde oorsprongsbenamingen uit te sluiten, maar van een omissie.”

Lees het vonnis hier. (Klik op afbeelding voor vergroting)

<!-- AddThis Button BEGIN -->
<div class="addthis_toolbox addthis_default_style">
<a href="https://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4cb47cac5de87cba" class="addthis_button_compact">Share</a>
</div>
<script type="text/javascript" src="https://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4cb47cac5de87cba"></script>
<!-- AddThis Button END -->