RCC 16 juli 2018 RB 3181; dossiernr. 2018/00443 (NPO Start) Misleiding. Aanbeveling. Het betreft de televisiereclame voor NPO Start. Hierin zegt de voice-over onder meer: “Op het nieuwe NPO Start kijk jij wat jíj wilt kijken, waar en wanneer jíj wilt.”
De klacht: In de reclame wordt gezegd dat je met NPO Start kunt kijken waar je maar wilt. Dit is niet waar. In het buitenland zijn de uitzendingen van NPO niet te ontvangen, omdat rechtstreekse ontvangst in het buitenland verboden is. Nu de uitzendingen niet overal kunnen worden ontvangen, is de reclame misleidend. Bekijk de reclame hier.

RCC 12 juli 2018 RB; dossiernr. 2018/00394 (Sunn-Palace) Misleiding. Aanbeveling. Het betreft een uiting in “RegioMagazine, dé reclamekrant van ondernemers voor de inwoners van de gemeenten Stadskanaal en Westerwolde” van mei 2018. In de uiting staat, boven en naast een advertentie van Sunn-Palace zonnestudio Ter Apel, een tekst met als kop: “Sunn-Palace in Ter Apel is van een ongekende allure!”. In het tekstgedeelte staat, voor zover hier van belang: “Daarnaast wordt tijdens het zonnen de aanmaak van vitamine D gestimuleerd waardoor het risico van hartklachten wordt verlaagd” en “Verder bieden de zonnebanken van Ergoline de volgende voordelen: verbetering botstructuur, een gelukkiger gevoel omdat de aanmaak van serot[on]ine wordt gestimuleerd en daarom ook goed is voor mensen met depressies.” en “Verder helpt het bij gewichtsverlies, is het pijnverzachtend, wordt het immuunsysteem verbeterd, behandelt het diverse huidziektes en vermindert het risico op kanker.”
De klacht: Klager stelt, kort samengevat, dat de uiting belachelijke gezondheidsclaims bevat. Vooral de claims betreffende het verkleinen van het risico op kanker en dat een zonnebank goed is voor mensen met een depressie irriteren mateloos, aldus klager.

RCC 12 juli 2018 RB; dossiernr. 2018/00406 (Servero appelmoes) Aanbeveling. Het betreft een video van Servero. Het deel van het filmpje dat voor de klacht van belang is, wordt als volgt weergegeven. In een winkelstraat wordt aan het winkelend publiek gevraagd om mee te doen aan een smaaktest waarbij twee soorten appelmoes met elkaar worden vergeleken. De deelnemers proeven eerst variant A waarbij onder in beeld de tekst “ZONDER TOEGEVOEGDE SUIKERS” verschijnt. Vervolgens wordt variant B geproefd waarbij onder in beeld de tekst “MET TOEGEVOEGDE SUIKERS” verschijnt. Onder koker A blijkt een pot “100% appelmoes” van Servero te staan. Onder koker B komt een potje vandaan met een afgeplakt etiket. De meeste deelnemers prefereren smaak A (Servero). Tegen de deelneemster die voor smaak B kiest, zegt de quizmaster: “….u hebt [..] gekozen voor de appelmoes waar extra suiker aan wordt toegevoegd. En niet zomaar wat suiker, maar liefst zeven suikerklontjes!” De vrouw maakt duidelijk dat als ze dat had geweten, ze voor Servero had gekozen.  Aan het eind van het filmpje zegt een voice-over: “Nederland weet heel veel over appels, en als het op smaak aankomt, vinden 8 op de 10 proevers Servero 100% appelmoes natuurlijk de lekkerste! En dat zonder toegevoegde suikers, die heb je dus niet meer nodig, Florian! Doei!” De quizmaster (Florian) pakt het potje met de 7 suikerklontjes en gooit het over zijn schouder.
De klacht: In de video wordt een vergelijking gemaakt tussen Servero appelmoes en een andere appelmoes met op het etiket de tekst: “willekeurig A-merk met toegevoegde suikers”. Het is volgens klager overduidelijk dat dit A-merk HAK is, gezien het paarse deksel, de vorm van de pot en de illustraties op het etiket. In de vergelijking wordt gesteld dat er zeven suikerklontjes worden toegevoegd in de appelmoes van HAK. Deze informatie is volgens klager onjuist en onrechtmatig: de consument wordt misleid door de stelling dat de appelmoes van HAK 7 klontjes (circa 7 g suiker per 100 g van het product) toegevoegde suiker bevat. De appelmoes waarover wordt gesproken, wordt al enige tijd niet meer gemaakt door HAK, noch uitgeleverd aan supermarkten. De huidige appelmoes van HAK extra kwaliteit bevat 4 g toegevoegd suiker en de HAK appelmoes 0% bevat geen toegevoegd suiker. Dit is ook bij Servero bekend, doordat beide bedrijven in het Akkoord Verbetering Productsamenstelling hebben vastgelegd en afgesproken dat alle producenten naar maximaal 4 g toegevoegde suiker zouden gaan en dat deze nieuwe appelmoesvariant uiterlijk (in verband met een overgangsperiode) in november 2018 de oude soort geheel vervangen heeft. Klager vindt het “vals spelen” dat Servero haar appelmoes in de uiting vergelijkt met een product van HAK dat van de markt verdwijnt of al niet meer beschikbaar is, terwijl Servero ten tijde van het maken van het filmpje wist dat deze HAK-variant ging verdwijnen.

Voorz. RCC 17 juli 2018 RB 3178; dossiernr. 2018/00499 (Umisol) Directe voorzitters Afwijzing. De bestreden reclame-uiting: In de televisiecommercial (zie het filmpje hier) is te zien hoe een vrouw, omdat zij last heeft van de warmte in huis, een koelkast geheel leegruimt, vervolgens in de koelkast gaat zitten en daarna de deur van de koelkast dichttrekt. De klacht: De reclame is levensgevaarlijk. Als kinderen dit na gaan doen, stikken ze, want de deur kan van binnenuit niet worden geopend.

Voorz. RCC 28 juni 2018, RB 3177; dossiernr. 2018/00465 (NS) Misleiding. Directe voorzitters afwijzing. De klacht: Adverteerder kan de slogan "Met uw treinreis bij NS reist u zonder CO2 uitstoot" door zijn absolute inhoud niet waarmaken, waardoor deze misleidend is. Tijdens perioden van weinig of geen wind wordt stroom aan te stroomnetwerk onttrokken waarbij wel degelijk CO2 vrijkomt. Als de treinen op dat moment rijden, is de reclame-uiting een leugen. Adverteerder moet dan namelijk andere stroom inkopen die bijvoorbeeld in een kolencentrale is geproduceerd. Met de stellige slagzin speelt adverteerder in op de betrokkenheid van reizigers om klimaatvriendelijk of zelfs klimaatneutraal te reizen, maar zij verbloemt dat dit niet 100% waar is. Daarbij acht klager de slagzin agressiever dan de uiting die is beoordeeld in dossier 2017/00119. Het kan wellicht zo zijn dat Eneco op jaarbasis 100% van het energiegebruik van de treinen als windenergie produceert, maar dat neemt niet weg dat klager, als het niet waait, op grijze stroom rijdt. Bovendien is het volgens klager de vraag of het GVO systeem wel werkt. Klager verwijst daarbij naar de website van wisenederland.nl over "de handel in groene stroom".

Voorz. RCC 2 juli 2018, RB 3176; dossiernr. 2018/00416 (Kybun) Misleiding. Toewijzing. De klacht: In de bestreden reclame-uiting worden stevige medische claims gedaan die adverteerder niet kan waarmaken, zoals dat haar producten (schoeisel) helpen bij Sudeck atrofie, MS en kanker. In een telefonisch gesprek is duidelijk geworden dat er geen enkel medisch onderzoek heeft plaatsgevonden. Door de reclame-uiting wordt valse hoop gewekt bij mensen die serieuze klachten hebben. De reclame-uiting is daarom misleidend.

Rechtbank Midden-Nederland 29 september 2017, RB 3172; ECLI:NL:RBMNE:2017:6895 (Koninklijke Vereniging van Ned. Wijnhandelaren c.s. tegen 94 Wines) KVNM is een professionele branchevereniging die opkomt voor de belangen van de wijnimporteurs en wijnhandelaren in Nederland. 94 Wines handelt via Wijnoutlet.nl en richt zich op de wijnhandel met consumenten. Bij het aanprijzen van wijnen op haar website wordt gebruik gemaakt van vergelijkingswebsites als Wine-searchers.com en Vivino.com. 94 Wines is veroordeeld voor het maken van misleidende reclame, zie [RB 1715] en [RB 2906]. Er dient beoordeeld te worden of de wijze waarop 94 Wines recentelijk zeven wijnen te koop heeft aangeboden, al dan niet als oneerlijke handelspraktijk kan worden gekwalificeerd. Voor elke wijn wordt apart vastgesteld dat er sprake is van oneerlijke handelspraktijken. Onder andere omdat 94 Wines de prijzen van één van de genoemde wijnen uit 2012 vergelijkt met de prijzen van deze wijn uit een ander jaar. De door KVNW c.s. gevraagde voorzieningen worden toegewezen.

HvJ EU 25 juli 2018, RB 3175; IEFbe 2679; ECLI:EU:C:2018:599; C-632/16 (Dyson tegen BSH) Oneerlijke handelspraktijk. Uit persbericht: Het feit dat aan de consument geen informatie wordt verstrekt over de testomstandigheden die hebben geleid tot de indeling in de op het energie-etiket van een stofzuiger aangegeven klasse, vormt geen „misleidende omissie”. Voorts mogen stofzuigerleveranciers en -handelaren geen aanvullende etiketten gebruiken waarop de op het energie-etiket verstrekte informatie wordt herhaald of gepreciseerd, indien dit de consument kan misleiden of verwarren over het energieverbruik

Voorz. RCC 25 juni 2018, RB 3174; dossiernr. 2018/00380 (bel-niet-aan en Nee/Nee-sticker) Agressieve reclame. Deels toegewezen. De klacht: Klager vond op zijn deurmat ongeadresseerd reclamedrukwerk (een kaartje) van afzender. Blijkbaar was een collectant aan de deur geweest die hem niet thuis had aangetroffen en die een kaartje heeft achtergelaten met de oproep te doneren. Het kaartje lijkt speciaal voor dit doel te zijn gemaakt. De collectant had echter door moeten lopen omdat de deur is voorzien van een bel-niet-aan sticker en de brievenbuis is voorzien van een Nee/Nee-sticker. Een verantwoorde afzender onderzoekt het als er iets mis gaat, biedt excuses aan en neemt maatregelen om herhaling te voorkomen. Afzender doet dit niet. Zij ontkent stellig en ongeloofwaardig, verhult de feiten en neemt geen maatregelen. Afzender heeft door klager niet met rust te laten en onvoldoende te reageren in strijd gehandeld met de volgende artikelen (...)

Het oordeel van de voorzitter
1)  Klager stelt dat een collectant in strijd met zijn bel-niet-aan sticker bij hem heeft aangebeld en tevens ten onrechte ongeadresseerd reclamedrukwerk bij hem heeft bezorgd. De wijze van werving bij de voordeur ('Door2Door werving') en het bezorgen van ongeadresseerd reclamedrukwerk zijn gereguleerd in de RFM respectievelijk de Code VOR. Dit brengt mee dat bij klachten over de wijze van werving waarop deze bijzondere reclamecodes zien, aan de specifieke en gedetailleerde bepalingen van die codes dient te worden getoetst. Om die reden beperkt de voorzitter de toetsing over de wijze van werving tot de artikelen 9 lid 1 RFM en artikel 3.1 Code VOR waarop de klachtonderdelen 2 en 7 zien. Het voorgaande impliceert dat de klachtonderdelen 11, 12, 13 en 14 geen afzonderlijke behandeling behoeven.

2)  Afzender acht het op grond van het door klager ontvangen kaartje aannemelijk dat een collectant bij hem heeft aangebeld. De voorzitter oordeelt op grond hiervan dat de betrokken collectant de bel-niet-aan sticker van klager niet heeft gerespecteerd. Hierdoor is gehandeld in strijd met artikel 9 lid 1 RFM, zodat klachtonderdeel 2 doel treft. Afzender heeft zich verantwoordelijk verklaard voor het handelen van haar vrijwilligers. De voorzitter ziet geen aanleiding ook de betrokken collectant verantwoordelijk te achten.

3)  Verder heeft klager onweersproken gesteld dat het kaartje bij hem is gedeponeerd in strijd met de Nee/Nee-sticker op zijn brievenbus als bedoeld in bijlage 1 bij de Code VOR. Hierdoor is gehandeld in strijd met artikel 3.1 Code VOR, zodat klachtonderdeel 7 doel treft. Afzender heeft zich voor dit handelen eveneens verantwoordelijk verklaard. Ook in zoverre ziet de voorzitter geen aanleiding om de collectant mede verantwoordelijk te achten.

4)  Klager stelt terecht dat hij niet binnen de termijn van artikel 5 is geïnformeerd door afzender naar aanleiding van zijn klacht. Klager heeft zich immers op 17 maart 2018 bij afzender schriftelijk beklaagd over de wijze van werven, waarop afzender pas heeft gereageerd bij e-mail van 24 april 2018. In zoverre heeft afzender gehandeld in strijd met artikel 5 Code VOR als bedoeld in klachtonderdeel 10. Tevens is daardoor niet de termijn van artikel 10 lid 1 RFM in acht genomen zoals kennelijk met klachtonderdeel 4 is bedoeld.

5)  Klager heeft geen belang meer bij klachtonderdeel 8, nu de uiting reeds op grond van het voorgaande in strijd met artikel 3.1 Code VOR is geacht. Nu geen contact heeft plaatsgevonden tussen klager en de collectant, doet zich verder niet de situatie voor als bedoeld in artikel 3 lid 3 RFM. Derhalve kan niet in strijd met dit artikel zijn gehandeld zodat klachtonderdeel 1 evenmin doel treft. Ook is niet gehandeld in strijd met artikel 10 lid 2 RFM. Dat klager geen genoegen neemt met de reactie van afzender, brengt niet mee dat artikel 10 lid 2 RFM is geschonden. Om dezelfde reden kan niet worden gezegd dat afzender heeft gehandeld in strijd met artikel 5 Code VOR. De klachtonderdelen 3 en 9 treffen daarom geen doel. Hetzelfde geldt voor de klachtonderdelen 5 en 6 nu de CBR in dit geval niet van toepassing is omdat het om ongeadresseerd reclamedrukwerk gaat dat onder de werking van de Code VOR valt.

6)  Afzender heeft meegedeeld het voorval te betreuren en dat zij er alles aan zal doen om herhaling in de toekomst te voorkomen. Gelet hierop zal de voorzitter gebruik maken van zijn bevoegdheid als bedoeld in artikel 12 lid 5 van het Reglement van de Reclame Code Commissie en het College van Beroep, zodat volstaan wordt met te oordelen als volgt.

Voorz. 20 juni 2018, RB 3171, dossiernr. 2018/00448 (Princessehof I) dossiernr. 2018/0044/A (Princessehof II) Misleiding. Directe Voorzitters afwijzing.Het betreft een radiocommercial van Keramiekmuseum Princessehof die aanvangt met een fragment van het Wilhelmus. Vervolgens wordt onder meer gezegd: "Nu te zien in Keramiekmuseum Princessehof. Made in Holland. Van iconisch Delfts blauw tot eigenwijs Dutch design. Ontdek hoe een klein land uitgroeide tot wereldspeler". Klacht I: Klager vindt het gebruik van het Wilhelmus ongepast en verzoekt maatregelen te nemen om hieraan een einde te maken. Klacht II: De radiocommercial zet de luisteraar op een verkeerd been doordat deze begint met het Wilhelmus. De luisteraar zal dan denken aan een boodschap van nationaal belang. Daarnaast vindt klager het gebruik van het Wilhelmus ongepast waarbij hij opmerkt dat adverteerder zich verbonden voelt met het project Culturele Hoofdstad van Europa.