HR 13 juni 2014, ECLI:NL:HR:2014:1385 (telefoonabonnement met 'gratis' telefoon)
De Hoge Raad beantwoordt de prejudiciële vraag aldus dat een telefoonabonnement inclusief toestel zoals hiervoor in 3.2 omschreven, ter zake van de verkrijging van de mobiele telefoon in beginsel dient te worden aangemerkt als
a.    een koop en verkoop op afbetaling als bedoeld in art. 7A:1576 lid 1 BW;
b.    een krediettransactie als bedoeld in art. 1, aanhef en onder a, sub 2e, Wck (oud) indien de overeenkomst is gesloten voor 25 mei 2011;
c.    een kredietovereenkomst als bedoeld in art. 7:57 lid 1, aanhef en onder c, BW indien de overeenkomst is gesloten op of na 25 mei 2011, tenzij sprake is van een krediet zonder rente en kosten als bedoeld in art. 7:58 lid 2, onder e, BW,
een en ander tenzij de aanbieder stelt en zo nodig aannemelijk maakt dat de door de consument verschuldigde abonnementskosten niet (mede) strekken tot afbetaling van de telefoon.

Gestelde vraag: De kantonrechter heeft als prejudiciële vraag gesteld of telefoonabonnementen, waarbij een ("gratis") telefoon aan de consument ter beschikking wordt gesteld, zijn te kwalificeren als een consumentenkrediet als bedoeld in de Wck (tot 25 mei 2011) dan wel als bedoeld in titel 2A van boek 7 BW (vanaf 25 mei 2011), ofwel dat dergelijke overeenkomsten zijn te kwalificeren als koop op afbetaling als bedoeld in artikel 7A:1576 e.v. BW

CBb 5 juni 2014, RB 2145 (SD&P Interactive tegen ACM)
Direct marketing. Afmeldmogelijkheid elektronische berichten. Telecommunicatiewet. Richtlijnconforme uitleg. SD&P biedt SMS-diensten. Deze diensten worden mede via websites van zogeheten affiliaties (derden) aangeboden via eenvoudige spelletjes waarbij mobiel telefoonnummer dient te worden ingevuld. Nadat de ontvanger een bericht met de tekst "WIN ON" naar het opgegeven nummer heeft verzonden, ontvangt hij een reeks van zogeheten WAP-pushes en tekstberichten (de vervolgberichten). SD&P incasseert de betaling van het abonnement door middel van de SMS‑berichten. Het College stelt dat er geen sprake is van ongevraagde communicatie, omdat tussen appellante en ontvanger een overeenkomst tot stand is gekomen, die juist strekt tot de verzending/ontvangst van de SMS‑berichten. Bovendien meent appellante dat de vervolgberichten geen commercieel doel hebben in de zin van artikel 11.7 van de Tw, omdat zij geen 'direct marketing'-activiteiten vormen en evenmin als berichten met een wervend karakter kunnen worden beschouwd. Het College verklaart het beroep gegrond.

Overwegingen
3.4 Voor de beantwoording van de vraag of appellante in haar vervolgberichten een afmeldmogelijkheid dient te bieden, is onder meer bepalend wat wordt bedoeld met de verwijzing naar het eerste lid in de aanhef van artikel 11.7, derde lid, (oud) van de Tw. Letterlijk gelezen verwijst de zinsnede "voor de in het eerste lid genoemde doeleinden" enkel naar "commerciële, ideële of charitatieve doeleinden". Volgens appellante volgt uit de positie van deze verwijzing - in het derde lid van artikel 11.7 en daarmee ondergeschikt aan het eerste lid van artikel 11.7 - dat artikel 11.7, derde lid, (oud) van de Tw alleen van toepassing kan zijn als sprake is van het "overbrengen van ongevraagde communicatie" in de zin van het eerste lid van artikel 11.7 Tw. Het College is echter - met ACM - van oordeel dat artikel 11.7, derde lid, (oud) van de Tw los moet worden gelezen van het eerste lid, in die zin dat een afmeldmogelijkheid moet worden opgenomen, ongeacht of sprake is van ongevraagde communicatie.

3.5.1 De verplichting om in 'elektronische berichten voor commerciële, ideële of charitatieve doeleinden' een afmeldmogelijkheid te bieden, die sinds 19 mei 2004 in artikel 11.7, derde lid, (oud) van de Tw is opgenomen, vormt een implementatie van artikel 13, vierde lid, van Richtlijn 2002/58/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 juli 2002 betreffende de verwerking van persoonsgegevens en de bescherming van de persoonlijke levenssfeer in de sector elektronische communicatie (richtlijn betreffende privacy en elektronische communicatie). Deze bepaling luidt aldus dat het in ieder geval verboden is elektronische post met het oog op direct marketing te verzenden waarbij de identiteit van de afzender namens wie de communicatie plaatsvindt wordt gemaskeerd of verborgen of zonder dat een geldig adres wordt vermeld waaraan de ontvanger een verzoek tot beëindiging van dergelijke communicatie kan richten.

3.5.3 Uit het voorgaande volgt dat de term 'communicatie voor commerciële, ideële of charitatieve doeleinden' in artikel 11.7, derde lid, (oud) van de Tw dient te worden uitgelegd als 'direct marketing' genoemd in artikel 13, vierde lid, van Richtlijn 2002/58/EG. Dit betekent dat niet bij elk gebruik van elektronische berichten voor commerciële doeleinden een afmeldmogelijkheid moet worden geboden – zoals de letterlijke tekst van artikel 11.7, derde lid, (oud) van de Tw wel suggereert – maar alleen als daarbij sprake is van 'direct marketing', zoals appellante ter zitting terecht heeft betoogd

3.5.4 Beantwoording van de vraag wat de precieze grenzen zijn van het begrip 'direct marketing', kan in dit geval achterwege blijven. Naar het oordeel van het College moet namelijk in ieder geval sprake zijn van een vorm van reclame, werving of verkoopbevordering. Aan dat kenmerk voldoen de vervolgberichten niet. De WAP-pushes houden slechts een link in, waarmee appellante aan de ontvanger een dienst levert. Met de tekstberichten wordt de ontvanger geïnformeerd over de diensten die appellante aan hem levert. Dat appellante met de tekstberichten de ontvanger oproept om gebruik te maken van de geleverde diensten, maakt deze nog niet tot een vorm van reclame, werving of verkoopbevordering.

3.5.5 Het voorgaande betekent dat de vervolgberichten waarvoor ACM de last onder dwangsom heeft opgelegd, niet vallen onder de werking van artikel 11.7, derde lid, (oud) van de Tw. Appellante hoefde daarin dan ook geen geldige afmeldmogelijkheid te bieden en het achterwege laten daarvan kan niet worden beschouwd als een overtreding van artikel 11.7, derde lid, (oud) Tw.

 

RCC 20 mei 2014, RB 2144, dossiernr. 2014/00205 (Brabants Dagblad)
NIB bevestigd. Afwijzing. Tabak. Het betreft de strip “Elsje” in het Brabants Dagblad van 27 februari 2014. Daarin zegt Elsje tegen de dokter: “Dokter, m`n hond denkt nog steeds dat ie een kat is”. De klacht is dat de dokter een pijp rookt, en dat gebeurt regelmatig in de onderhavige strip, die in meer bladen van het Wegener concern verschijnt, zoals bijvoorbeeld De Stem. Klager acht de uiting in strijd met de artikelen 8.1 en 8.2 van de Reclamecode voor Tabaksproducten (RvT) en misleidend. De Commissie bevestigt de beslissing van de voorzitter, inhoudende afwijzing van de klacht.

Het oordeel van de Commissie
Naar het oordeel van de Commissie betreft de bestreden uiting een uiting van redactionele aard in het Brabants Dagblad en geen reclame in de zin van artikel 1 van de Nederlandse Reclame (NRC). De tekening van een deel van een stripfiguur, die kennelijk een pijp rookt, en als dokter wordt aangeduid, betekent niet dat de uiting een aanprijzing inhoudt van goederen, diensten en/of denkbeelden door een adverteerder of geheel of deels ten behoeve van deze.

Vz. RCC 19 mei 2014, RB 2143, dossiernr. 2014/00308 (reclame per e-mail)
Voorzitterstoewijzing. Direct marketing. E-mail. Het betreft een vacaturekrant die zonder toestemming reclame per e-mail verzend. Klager maakt bezwaar tegen het feit dat hij reclame per e-mail van afzender blijft ontvangen hoewel hij aan afzender kenbaar heeft gemaakt dat hij niet meer door afzender benaderd wil worden. De voorzitter is van oordeel dat afzender heeft gehandeld in strijd met artikel 1.3 sub a in verbinding met artikel 5.1 Code e-mail.

Het oordeel van de voorzitter

De voorzitter is, ook na het gevoerde verweer, van oordeel dat de klacht de Commissie aanleiding zal geven een aanbeveling te doen. Hij overweegt daartoe het volgende.

Als erkend is komen vast te staan dat afzender in strijd met artikel 1.3 sub a in verbinding met artikel 5.1 van de Code reclame via e-mail 2012 (Code e-mail) reclame via e-mail aan klager heeft verzonden, zodat de klacht zal worden toegewezen.

Van schending van de Code e-mail als gevolg van een structurele oorzaak of onwil aan de zijde van afzender is op grond van hetgeen afzender heeft aangevoerd geen sprake. Voorts begrijpt de voorzitter dat klager inmiddels niet meer in de database van afzender staat, zodat een nieuwe fout zich niet meer zou moeten kunnen voordoen. Op grond hiervan en mede gelet op het feit dat afzender excuses heeft aangeboden, zal de hierna te vermelden aanbeveling worden gedaan uitsluitend voor zover nog nodig.

RCC 20 mei 2014, RB 2141, dossiernr. 2014/00272 (FormaSlim)
Aanbeveling. Voeding en gezondheid. Misleidende reclame. Onvolledige en onjuiste informatie. Het betreft reclame voor het “FormaSlim proteïne dieet” op www.formaslim.eu. Daarin staat onder meer “Slank worden en slank blijven met uw gewichtscoach”. De klacht omvat dat de reclame op diverse punten in strijd is met artikel 10 lid 1 van de EG-verordening 1924/2006 inzake voedings- en gezondheidsclaims (hierna de Claimsverordening) en misleidend. Klager concludeert dat gedane mededelingen in strijd zijn met de Claimsverordening en dat onvolledige en onjuiste informatie wordt verstrekt over de van het gebruik van het product te verwachten resultaten. De Commissie acht de reclame-uiting in strijd met artikel 2 NRC. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.

Het oordeel van de Commissie
Met betrekking tot de verschillende bestreden mededelingen overweegt de Commissie het volgende.

Ad a.
De mededelingen “Slank worden en slank blijven” en “Gebruik de producten om slanker te worden en om slank te blijven”, die in de bestreden uiting worden gedaan in relatie tot het FormaSlim proteïne dieet, zijn gezondheidsclaims als bedoeld in artikel 2 lid 5 van de Claimsverordening. Ingevolge artikel 10 lid 1 van de Claimsverordening zijn gezondheidsclaims verboden, tenzij (onder meer) is voldaan aan de voorwaarde dat

-voor zover hier relevant- de claim is opgenomen in de in artikel 13 Claimsverordening bedoelde lijst van toegestane claims. Dit laatste is niet het geval.

Ingevolge de EU-verordening 432/2012 (tot vaststelling van een lijst van toegestane gezondheidsclaims voor levensmiddelen die niet over ziekterisicobeperking en de ontwikkeling en gezondheid van kinderen gaan) is, waar het betreft gewichtsverlies, voor een “Maaltijdvervangend product voor gewichtsbeheersing” de navolgende claim toegestaan:

“De vervanging van twee dagelijkse maaltijden van een energiebeperkt dieet door een maaltijdvervangend product draagt bij tot gewichtsverlies”. Als voorwaarde voor het gebruik van die claim geldt onder meer dat het betreffende levensmiddel voldoet aan de in Richtlijn 96/8/EG vastgestelde specificaties voor levensmiddelen als bedoeld in artikel 1, lid 2 onder b), van die richtlijn.

Adverteerder heeft niet weersproken dat de producten van adverteerder “niet worden neergezet als maaltijdvervangers”. In de uiting staat onder het kopje “Hoe werkt het Proteïne Dieet?” weliswaar: “Met maaltijdvervangers op weg naar ketose”, maar niet is komen vast te staan dat er sprake is van één of meer maaltijdvervangende producten als bedoeld in Richtlijn 96/8/EG, welke richtlijn is geïmplementeerd in de Warenwetregeling Energiebeperkte diëten.

Voor zover er overigens al sprake zou zijn van één of meer maaltijdvervangende producten, stelt de Commissie vast dat voornoemde toegestane claim of een daarmee overeenstemmende claim niet voorkomt in de bestreden uiting.

Gelet op het bovenstaande acht de Commissie de uiting, voor wat betreft de mededelingen “Slank worden en slank blijven” en “Gebruik de producten om slanker te worden en om slank te blijven” in strijd met artikel 10 lid 1 Claimsverordening en daardoor in strijd met de wet als bedoeld in artikel 2 NRC.

Nu de uiting reeds gelet op het voorgaande in strijd is met de NRC, komt de Commissie niet toe aan beoordeling van de vraag of de mededelingen “Slank worden en slank blijven” en “Gebruik de producten om slanker te worden en om slank te blijven” de uiting tevens misleidend doen zijn.

Ad b.
De in relatie tot het FormaSlim proteïne dieet gedane mededelingen:

-“Proteïne dieet”

-“Het FormaSlim is een eiwitrijk afslankprogramma”.

-“verzadigend” en

-“Het dieet beperkt de opname van koolhydraten en vetten en is samengesteld uit proteïnen (eiwitten). Het dieet bestaat uit eiwitten en aminozuren met een zuiverheid van 100% om ervoor te zorgen dat u alleen vet massa verliest en dat uw spiermassa wordt behouden”

zijn gezondheidsclaims als bedoeld in artikel 2 lid 5 van de Claimsverordening. Ingevolge artikel 10 lid 1 van de Claimsverordening zijn gezondheidsclaims verboden, tenzij (onder meer) is voldaan aan de voorwaarde dat -voor zover hier relevant- de claim is opgenomen in de in artikel 13 Claimsverordening bedoelde lijst van toegestane claims. Dit laatste is niet het geval. Meer in het bijzonder bevat deze lijst geen toegestane claims voor eiwitten in relatie tot afvallen/afslanken/gewichtsverlies dan wel verzadigd gevoel. Integendeel, blijkens de bij de klacht overgelegde lijst met “Non-authorised” claims zijn dergelijke claims niet toegestaan. Evenmin is gebleken dat voornoemde lijst toegestane claims bevat voor “aminozuren” in relatie tot afvallen/afslanken/gewichtsverlies dan wel verzadigd gevoel.

Gelet op het bovenstaande acht de Commissie de uiting, voor wat betreft de mededelingen

-“Proteïne dieet”

-“Het FormaSlim is een eiwitrijk afslankprogramma”.

-“verzadigend” en

-“Het dieet beperkt de opname van koolhydraten en vetten en is samengesteld uit proteïnen (eiwitten). Het dieet bestaat uit eiwitten en aminozuren met een zuiverheid van 100% om ervoor te zorgen dat u alleen vet massa verliest en dat uw spiermassa wordt behouden”

in strijd met artikel 10 lid 1 Claimsverordening en daardoor in strijd met de wet als bedoeld in artikel 2 NRC.

Nu de uiting reeds gelet op het voorgaande in strijd is met de NRC, komt de Commissie niet toe aan beoordeling van de vraag of de mededelingen

-“Proteïne dieet”

-“Het FormaSlim is een eiwitrijk afslankprogramma”.

-“verzadigend” en

-“Het dieet beperkt de opname van koolhydraten en vetten en is samengesteld uit proteïnen (eiwitten). Het dieet bestaat uit eiwitten en aminozuren met een zuiverheid van 100% om ervoor te zorgen dat u alleen vet massa verliest en dat uw spiermassa wordt behouden”

de uiting tevens misleidend doen zijn.

Vz. RCC 19 mei 2014, RB 2142, dossiernr. 2014/00287 (www.upc.nl)
Voorzitterstoewijzing. Ontbrekende informatie. Misleidende en oneerlijke reclame. Het betreft de website www.upc.nl voor zover daarop een aanbieding voor “MyPrime” stond. Klager stelt, kort samengevat, dat in de uiting staat dat ook bestaande klanten van MyPrime gebruik kunnen maken. Wil men echter als bestaande klant met een Power Pakket van dat aanbod gebruik maken, dan dient men eerst een nieuw Power Pakket abonnement met adverteerder af te sluiten. Dit staat niet in de uiting. Daar staat dat MyPrime voor bestaande klanten met een Power Pakket gratis is. De voorzitter acht de reclame-uiting, zoals deze luidde ten tijde van het indienen van de klacht, in strijd met het bepaalde in artikel 7 NRC. De voorzitter beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.

Het oordeel van de voorzitter

1. De voorzitter is, ook na het gevoerde verweer, van oordeel dat de klacht de Commissie aanleiding zal geven een aanbeveling te doen. Hij overweegt daartoe het volgende.

2. In de uiting staat zonder verdere toelichting dat MyPrime gratis is “bij onze Power Pakketten” en dat dit “Ook voor bestaande klanten” is. Vaststaat echter dat bestaande klanten met een Power Pakket uitsluitend voor gratis MyPrime in aanmerking komen, indien zij hun abonnement “vernieuwen”. Uit hetgeen partijen hebben aangevoerd blijkt immers dat MyPrime uitsluitend gratis is bij de “vernieuwde” Power Pakketten van adverteerder. Naar het oordeel van de voorzitter had adverteerder, naar zij niet heeft weersproken, deze voorwaarde in de uiting dienen te vermelden. Nu zij dit niet heeft gedaan, is sprake van het ontbreken van essentiële informatie als bedoeld in artikel 8.3 aanhef en onder c van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Voorts kan de gemiddelde consument (in dit geval in het bijzonder de klant met een bestaand Power Pakket) ertoe worden gebracht een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet zou hebben genomen.

3. Adverteerder stelt dat zij, kennelijk naar aanleiding van de klacht, de uiting al op 1 april 2014 heeft aangepast. Dit op zichzelf genomen te waarderen handelen kan evenwel niet afdoen aan het feit dat op grond van het voorgaande de uiting, zoals deze luidde ten tijde van het indienen van de klacht, misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC dient te worden geacht. Wel zal de voorzitter met het voorgaande rekening houden door te bepalen dat de aanbeveling wordt gedaan voor zover nog nodig.

RCC 13 mei 2014, RB 2140, dossiernr. 2014/00298 (www.burgerking.nl)
Aanbeveling. Misleidende reclame. Onjuiste informatie. Het betreft adverteerders website www.burgerking.nl waarop “Onion rings (6 pieces)” worden aangeprezen. In de begeleidende tekst staat onder meer “De uienringen worden gepaneerd en goudgeel gefrituurd”. Daarnaast zijn zes gepaneerde (uien)ringen afgebeeld. De klacht is dat bij verschillende bezoeken aan adverteerders restaurants er geen enkele uienring in dit product was te vinden. De Onion Rings bleken volledig uit deeg, met waarschijnlijk uienpoeder, te bestaan. Klager acht de uiting zowel ten aanzien van de ingrediënten als ten aanzien van de bereidingswijze onjuist. De Commissie acht de reclame-uiting in strijd met artikel 7 NRC en beveelt zij adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.

Het oordeel van de Commissie
Uit de op de website staande afbeelding en de daarnaast staande tekst “De uienringen worden gepaneerd en goudgeel gefrituurd” krijgt men de indruk dat de Onion Rings een uienring bevatten. Dit blijkt echter niet het geval te zijn. De uienringen bestaan, aldus de door adverteerder overgelegde verklaring van de leverancier van het product, uit deeg dat voor 53% uit hele kleine stukjes ui bestaat.

Blijkens het voorgaande is onjuiste informatie verstrekt ten aanzien van de samenstelling als bedoeld in artikel 8.2 aanhef en onder b van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Voorts is de Commissie van oordeel dat de gemiddelde consument hierdoor ertoe gebracht kan worden een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet had genomen. Om die reden is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

RCC 15 mei 2014, RB 2139, dossiernr. 2014/00298 (www.avogel.nl)
Aanbeveling. Misleidende reclame. Onjuiste en ontbrekende informatie. Het betreft de beschrijving van de ‘Niet tevreden, geld terug actie’ op adverteerders website www.avogel.nl. De klacht is dat in de bestreden uiting niet wordt vermeld dat de ‘Niet tevreden, geld terug actie’ uitsluitend geldt voor de voor adverteerder nieuwe producten. Dit werd klager pas duidelijk bij navraag bij adverteerder, toen klager voor het product waarover hij ontevreden was niet het voor de actie benodigde vragenformulier op de website kon vinden. Klager acht de uiting misleidend. De Commissie acht de reclame-uiting in strijd met het bepaalde in artikel 7 NRC. Zij beveelt adverteerder om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.

Het oordeel van de Commissie
Klager maakt bezwaar tegen de beschrijving van de ‘Niet tevreden, geld terug actie’ op adverteerders website, nu daaruit niet blijkt dat deze actie alleen voor specifieke producten geldt en niet voor alle producten van A. Vogel. Deze klacht treft doel.

In de bestreden uiting staat onder de kop ‘Niet tevreden, geld terug actie’ dat indien men niet de positieve ervaringen deelt van “duizenden tevreden gebruikers van de producten van

A. Vogel” en als “het product niet volledig aan uw verwachtingen heeft voldaan”, adverteerder de reden daarvan graag wil weten om met die bevindingen “het product in de toekomst wellicht nog verder te kunnen verbeteren”. Vervolgens wordt men onder meer gevraagd het “onderstaande vragenformulier te printen” en ingevuld aan adverteerder te retourneren. Hieronder volgen links naar formulieren van verschillende producten.

Kennelijk - zo blijkt uit het verweer – geldt de ‘Niet tevreden, geld terug actie’ alleen voor deze specifieke producten. Uit de beschrijving, waarin slechts in algemene zin wordt verwezen naar “de producten van A. Vogel”, blijkt deze beperking echter niet. De gemiddelde consument hoeft niet uit het enkele ontbreken van een link naar het formulier voor een bepaald product te begrijpen dat de actie op dat product niet van toepassing is.

Gelet op het voorgaande is in de bestreden uiting sprake van het op onduidelijke wijze verstrekken van essentiële informatie die de gemiddelde consument nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen. Nu de gemiddelde consument hierdoor ertoe gebracht kan worden een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet had genomen - de mogelijkheid om geld terug te vragen indien men niet tevreden is over een product kan immers van belang zijn voor het besluit om het product al dan niet te kopen - is de uiting misleidend als bedoeld in de aanhef en onder c van artikel 8.3 van de Nederlandse Reclame Code (NRC) en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

RCC 13 mei 2014, RB 2138, dossiernr. 2014/00253, 00253A (erotische winkel)
Aanbeveling. Digitale marketing. Domeinnaam. Het betreft een door adverteerder aan klaagster gezonden e-mail, die opent met de tekst: “Beste [voornaam klaagster], Situatie: je zit in een taxi en komt overal reclame tegen voor een erotische winkel maar dan wel met jouw eigen naam! Stout, discreet en snel, ga naar [naam klaagster].nl.”. Op deze website wordt voorts de mogelijkheid geboden een drie minuten durend filmpje te bekijken waarop adverteerder laat zien hoe vijf verschillende mensen reageren als ze zien dat een derde hun naam heeft laten registreren om onder die naam een erotische winkel te drijven. Vervolgens staat op deze website: “De boodschap? Registreer jouw naam voordat iemand anders deze heeft! Controleer daarom vandaag nog jouw naam, die van je partner of die van je kind(eren).”

De klacht is dat klaagster al een domeinnaam bij/via adverteerder heeft geregistreerd, maar adverteerder probeert klaagster nu bang te maken en haar daardoor aan te sporen vooral méér bedrijfsnamen bij adverteerder te laten registeren. Gelet hierop acht klaagster de uiting onfatsoenlijk. De Commissie acht de reclame-uiting in strijd met de artikelen 2 en 6 NRC en beveelt zij adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.

Het oordeel van de Commissie
Adverteerder tracht (potentiële) klanten ertoe te bewegen hun naam bij/via hem te laten registreren door op realistisch aandoende wijze in beeld te brengen hoe mensen, die dat niet (tijdig) hebben gedaan en (daardoor) vervolgens geconfronteerd worden met het feit dat een derde hun naam heeft laten registreren voor een erotische winkel, verrast en geschrokken daarop reageren.

Het feit dat adverteerder de ontvanger van de gewraakte e-mail ervan bewust heeft willen maken dat, zolang hij zijn naam niet heeft laten registreren, de mogelijkheid bestaat dat een ander zijn naam laat registreren, rechtvaardigt niet de wijze waarop adverteerder deze boodschap overbrengt. Door de ontvanger van de e-mail te confronteren met een situatie waarvan mag worden aangenomen dat iedereen daardoor onaangenaam getroffen zou zijn, namelijk dat een derde de naam van de ontvanger van de e-mail heeft gebruikt om onder die naam een erotische winkel te (gaan) drijven, wordt onnodig angst aangejaagd.

Gelet op het vorenstaande is de Commissie van oordeel dat adverteerder reclame heeft gemaakt in strijd met het bepaalde in artikel 6 van de Nederlandse Reclame Code (NRC) en daardoor tevens in strijd met het fatsoen in de zin van artikel 2 NRC.

Prejudiciële vraag HvJ EU 26 februari 2014, RB 2137, zaak C-195/14 (Teekanne) - dossier
Eerder als LS&R 916. Verzoekster handelt in thee. Zij verhandelt onder de naam „Felix Himbeer Vanille Abenteuer” een vruchtenthee, met een verpakking waarop afbeeldingen van frambozen en vanillebloesems staan en de aanduidingen „nur natürliche Zutaten”en „Früchtetee mit natürlichen aromen” terwijl in werkelijkheid deze thee geen bestanddelen of aroma’s van vanille of frambozen bevat. Gestelde vraag: “Mogen de etikettering en presentatie van levensmiddelen alsmede de daarvoor gemaakte reclame door het voorkomen, de beschrijving of de grafische voorstelling, de indruk wekken dat een bepaald ingrediënt aanwezig is, terwijl dit ingrediënt in werkelijkheid ontbreekt, en dit enkel blijkt uit de lijst van ingrediënten overeenkomstig artikel 3, lid 1, punt 2, van richtlijn 2000/13/EG?”

Verweerder is het Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände – Verbraucherzentrale Bundesverband; hij stelt dat de op de verpakking gegeven informatie misleidend is. Hij eist dat verzoekster een verbod wordt opgelegd op deze wijze reclame te maken, en een schadevergoeding voor de gemaakte aanmaningskosten van € 200.
In eerste instantie wordt verweerder in het gelijk gesteld, maar in beroep wordt die uitspraak vernietigd. De beroepsrechter is van oordeel dat geen sprake is van misleiding in de zin van de Duitse wet inzake oneerlijke mededinging in samenhang met het Duitse wetboek inzake levensmiddelen, consumptiegoederen en diervoeder. Uit de op de verpakking aangebrachte lijst van ingrediënten zou voor de redelijk geïnformeerde, omzichtige en oplettende gemiddelde consument voldoende duidelijk blijken dat de gebruikte aroma’s niet uit frambozen en vanille zijn gewonnen, maar enkel deze smaak hebben.

De zaak ligt nu voor ‘Revision’ bij de verwijzende Duitse Bundesgerichtshof. Hij vraagt zich af of het voldoende is dat de indruk wordt gewekt dat een bepaald ingrediënt aanwezig is, terwijl dit ingrediënt in werkelijkheid ontbreekt, en dit enkel blijkt uit de lijst van ingrediënten overeenkomstig artikel 3, lid 1, punt 2, van richtlijn 2000/13/EG. Hij stelt daartoe de volgende vraag:

“Mogen de etikettering en presentatie van levensmiddelen alsmede de daarvoor gemaakte reclame door het voorkomen, de beschrijving of de grafische voorstelling, de indruk wekken dat een bepaald ingrediënt aanwezig is, terwijl dit ingrediënt in werkelijkheid ontbreekt, en dit enkel blijkt uit de lijst van ingrediënten overeenkomstig artikel 3, lid 1, punt 2, van richtlijn 2000/13/EG?”