Interview met VVD-mediawoordvoerder Anouchka van Miltenburg
Consultatie beleidsregels videodiensten op aanvraag
Evenementlogo's: wat is wel en niet toegestaan?
Uitkomsten van een Europese studie naar onafhankelijkheid van toezichthouders op de media: Commissariaat voorbeeld van 'best practice'.
Download hier CoMedia 136 in PDF-formaat.
BRON: www.cvdm.nl
Met dank aan Menno Heerma van Vos, KEENON.
Volgens de Authority for Television On Demand (ATVOD), een onderdeel van Ofcom (‘Engelse Commissariaat voor de Media’) zijn de Sun Video, News of the World Video, Elle TV and Sunday Times Video Library, onderdelen van websites van deze kranten en tijdschriften, waarop video content wordt aangeboden, aan te merken als een AudioVisuele MediaDienst en hadden deze uitgevers deze AVM-diensten moeten aanmelden bij ATVOD.
Dit blijkt uit de uitspraak (Determination) van de ATVOD met betrekking tot The Sunday Times Video Library. De Video Library is een onderdeel is van de website www.timesplus.co.uk, die ook te bereiken is vanuit www.sundaytimes.co.uk en www.thetimes.co.uk.
Ondanks dat de Video Library slechts een onderdeel is van de gehele website en de content die wordt aangeboden, zoals regulier geschreven nieuws en achtergrondinformatie en andere diensten, zoals film previews en aanbiedingen, oordeelt de ATVOD dat de Video Libray een aparte dienst is, waarvan het hoofddoel is het aanbieden van video content. Dit mede omdat bij de video content niet wordt verwezen naar de andere inhoud van de online-krant.
A single website or domain may contain more than one service, and the Sunday Times ‘Video Library’ does appear to ATVOD to constitute a service in its own right, albeit a service which sits alongside an electronic version of a newspaper. The video content is aggregated on a discrete section of the website providing a catalogue of viewing options. Whilst the videos may in some cases have a specific connection to content in the newspaper, the viewer is not invited to consider the content as subsidiary or ancillary to the online version of the print newspaper. The Video Library is presented as a consumer destination in its own right, and the programmes provided within The Video Library service can be viewed, enjoyed and made sense of without reference to the newspaper offering.
Voorts meent het ATVOD dat de aangeboden video’s ‘television-like’ zijn (“comparable to the form and content of programmes normally included in television programme services”).
The programmes themselves are comparable to the form and content of programmes normally included in television programme services, in that they follow the conventions of TV programmes, with edited opening sequences, on-screen captions, music soundtrack and presenters. Examples would include the short arts documentaries ‘Basking In The Afterlight’ and ‘One Hundred Years of Celluloid’. The content of the programmes is also similar to the content of many programmes normally included in television programme services, dealing with reviews of culture, motoring, and so on.
ATVOD considers that the principal purpose of ‘The Sunday Times Video Library’ is to provide these TV-like programmes. As noted above, a thematic or topical connection to the (online or offline) newspaper offering is not sufficient to make the video service an integral and ancillary part of the online version of the magazine, given the presentation of the service as a video on demand service in its own right.
Als gevolg van deze beslissing dient de Sunday Times niet alleen jaarlijks een bijdrage van £2,900 te betalen aan de ATVOD, maar belangrijker dient haar video content te voldoen aan de voorwaarden van de Engelse Communications Act (Mediawet). De belangrijkste voorwaarden daarvan zijn onder meer dat reclame, sponsoring en product placement herkenbaar moet zijn.
Net zoals de Engelse Communications Act is de Nederlandse Mediawet aangepast aan de Richtlijn Audiovisuele Media Diensten.
Het Commissariaat voor de Media (CvdM) is nog bezig haar beleidsregels definitief vast te stellen. Het is dus nog niet duidelijk of het CvdM ook deze Engelse uitleg zal volgen, al ziet het daar wel naar uit gezien de concept beleidsregels. Dat wil zeggen:
(i) dat een website verschillende diensten kan herbergen;
(ii) dat voor de uitleg van het criterium ‘hoofddoel” alleen wordt gekeken naar de inhoud van die dienst; en,
(iii) wat television-like is.
Uitgevers in Nederland die op hun websites ook video content (gaan) aanbieden, zullen dus goed moeten nadenken op welke wijze zij deze aanbieden en in hoeverre en op welke wijze die content wel of niet verwijst naar andere content.
Overigens is The Sunday Times in beroep gegaan tegen het oordeel van ATVOD. Wordt vervolgd.
Lees het oordeel hier.
Regeling: Richtlijn Audiovisuele Media Diensten, Mediawet, Communications Act,
Dat kinderen geïnformeerd kunnen worden middels beeldend materiaal en dat dit educatief is, dat weten we. Maar nu worden de Vlaamse striphelden ingezet om veilig internet te promoten. Het duo komt erachter dat er een nepprofiel van Schannuleke - het popje van Wiske - is aangemaakt op Hyves. Ze worden uitgenodigd voor een rondleiding op het kantoor van Hyves door de hoofdredacteur Nine Ludwig. En wordt duidelijk gemaakt hoe je met 'community managers' in contact kan komen.
Het album is een initatief van Prima Onderwijs en bevat content over mediawijsheid van Mediawijs, ECP-EPN, Digiwijs, Openbare Bibliotheken, Beeld en Geluid, Kennisnet, NTR, Mediawijzer.net én Hyves. Bestellen kan hier.
RCC 2 maart 2011, Dossiernr. 2010/00948 (Nee/Ja-sticker)
Reclamerecht. Verspreiding ongeadresseerde folder in brievenbus met Nee/Ja-sticker. Overtreding van art. 3.1 Code VOR. Afzender heeft geen verweer gevoerd. Voorzitter beveelt voortaan geen ongeadresseerd reclamedrukwerk op deze wijze te verspreiden.
CvB 23 maart 2011, Dossiernr: 2010/00353 (Transhair v. HASCI)
Reclamerecht. HASCI maakt reclame voor haarvermeerdering via haarstamceltransplantatie (HST). Volgens klagers is deze methode niet wetenschappelijk bewezen dus misleidende reclame. Volgens RCC is door HASCI voldoende wetenschappelijk bewijs aangedragen dat de HST methode werkt. Klagers gaan in beroep en dragen het volgende aan: het onderzoek gepubliceerd in het Journal of Dermatological Treatment is geen voldoende bewijs voor werking van HST, peer review is geen garantie voor werking van methode, verdere scepsis in de dermatologische wereld en bij ziektekostenverzekeraars omtrent werking HST. Met wetenschappelijk bewijs ondersteunt HASCI haar claim voldoende, daarom bevestigt het CvB de beslissing van de RCC.
RCC 3. Op grond van het voorgaande, hetgeen door klagers niet, althans onvoldoende is weersproken, is de Commissie van oordeel dat adverteerder voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat de HST methode de werking heeft die daaraan in de gewraakte uitingen wordt toegeschreven. Met name op grond van het in het ‘Journal of Dermatological Treatment’ gepubliceerde onderzoek van drs. Gho en prof. dr. Neumann acht de Commissie het aannemelijk dat met toepassing van de HST methode zowel in het ‘donorgebied' als in het ‘ontvangstgebied’ sprake is van bijna volledige (her)groei, zodat aldus daadwerkelijk sprake is van haarvermeerdering, zoals in de uitingen wordt geclaimd.
Het feit dat voor het onderzoek van drs. Gho en prof. dr. Neumann slechts vijf personen zijn getest, doet niet af aan het voorgaande oordeel. Nog daargelaten dat, naar door adverteerder gesteld en naar tevens blijkt uit het onderzoek, bij ieder van de vijf onderzochte personen tenminste 100 haren geëxtraheerd en grotendeels getransplanteerd zijn, is het artikel, naar uit het vorenstaande blijkt, na de genoemde uitgebreide ‘peer review’-procedure door de uitgevers van het blad voldoende wetenschappelijk ‘stevig’ bevonden om dit te publiceren.
Dat de HST methode door sommige artsen wordt bekritiseerd maakt het voorgaande oordeel niet anders. De opmerking van klagers dat Gerard Joling zijn naam aan de kliniek van adverteerder zou hebben verbonden is door klagers niet nader onderbouwd.
Nu octrooi is aangevraagd en (in Nederland) is verleend voor de behandelmethode van adverteerder, geldt dat adverteerder terecht haar methode publiceert als ‘gepatenteerde’ methode.
(...)
CvB 8. Nu HSI derhalve ook in beroep tegenover de gemotiveerde betwisting door Trans hair c.s. de juist heid en de eerlijkheid van de reclame voldoen de aannemelijk heeft gemaakt, heeft de Commissie terecht geoor deeld dat geen sprake is van oneerlijke reclame. De grieven treffen derhalve geen doel.
In februari 2011 hebben de Voorzitter en de Commissie een viertal uitspraken gedaan met betrekking tot reclame-uitingen voor digitale televisie. Zowel KPN als ADSLtotaal worden onder de loep genomen. Met dank aan Peter Kok, Houthoff Buruma
Voorzitter RCC 15 februari 2011, dossiernr. 2011/00096 (afwijziging)
Klacht betreft deze tv-commercial
Reclame-uiting is volgens klacht misleidend, omdat opzoeken oude programma's in werkelijkheid minder eenvoudig is en langer duurt. Ook is geen sprake van een uitgebreide keuze. De Voorzitter overweegt dat in de uiting geen mededeling over de snelheid van het systeem of over het keuzeaanbod wordt gedaan. Verder zal de gemiddelde consument begrijpen dat er sprake is van gebruikelijke overdrijving en dat het systeem in de praktijk langzamer kan werken. Het is ook duidelijk dat de werking van het systeem in de uiting vereenvoudigd is weergegeven. Volgt afwijzing door Voorzitter.
Lees de uitspraak hier (link) en hier (pdf)
Hieronder ADSLtotaal, KPN digitenne, KPN digitenne camping
RCC 16 februari 2011, dossiernr. 2011/00008 (ADSLtotaal)
%20Tot%2020%20Mbit%20voor%20%E2%82%AC%2018,95.png)
Klacht betreft reclame-uiting op www.adsltotaal.nl en in tijdschrift Computer!Totaal: "Tot 20 Mbit voor € 18,95" (klik boven voor vergroting)
Reclame-uiting is volgens klacht misleidend. De geadverteerde maximum bandbreedte 20 Mpbs kan niet overal worden behaald, omdat sommige wijkcentrales nog gebruik maken van verouderde ADSL1 technologie (max 8Mbps). Verweer: erkenning dat deel van het netwerk (11%) nog gebruik maakt van ADSL1 technologie. Informatievoorziening adverteerders zal op dit punt binnenkort worden verbeterd. Commissie oordeelt dat gezien het feit dat sommige wijkcentrales nog gebruik maken van ADSL1 technologie, de geadverteerde bandbreedte van 20 Mpbs nooit kan worden gehaald. Dit is essentiële informatie in de zin van art. 8.3 aanhef en onder c NRC. Het ontbreken van deze informatie in de uiting is misleidend en daarmee oneerlijk in de zin van art. 7 NRC. Volgt aanbeveling.
Lees de uitspraak hier (link) en hier (pdf).
RCC 17 februari 2011, dossiernr. 2010/00939 (KPN digitenne)
.png)
Klacht betreft reclame-uiting op www.kpn.com voor Digitenne. De uiting bevat onder meer de mededeling: "Met Digitenne kun je echt overal tv kijken. Zolang er maar een stopcontact in de buurt is."
Reclame-uiting is volgens klacht misleidend, omdat Digitenne geen landelijk dekkend netwerk is. Verweer: uiting bevat geen claim of suggestie dat Digitenne overal in Nederland dekking biedt. De dekking van Digitenne is momenteel ca. 98% van de bevolking in Nederland. De Commissie overweegt dat de gewraakte uiting meermalen de nadruk legt op de eigenschap dat je met Digitenne overal digitale televisie kunt kijken. Het enige voorbehoud is de aanwezigheid van een stopcontact. De Commissie oordeelt dat deze mededeling te absoluut is en daarom misleidend is in de zin van art. 8.2 aanhef en onder b. NRC. Uiting is daarmee oneerlijk in de zin van art. 7 NRC. Aanbeveling volgt.
Lees de uitspraak hier (link) en hier (pdf)
RCC 23 februari 2011, dossiernr. 2011/00057 (KPN Digitenne camping)
Klacht betreft geadresseerde reclame-uiting waarin adverteerder richting klager (tevens al bestaande klant adverteerder) reclame maakt voor "Digitale Televisie".
Reclame-uiting is volgens klacht misleidend. Na het invullen van de antwoordkaart werd klager door adverteerder geïnformeerd dat Digitale Televisie op zijn adres niet mogelijk is. Verweer: Digitale Televisie is in beginsel in hele verzorgingsgebied te ontvangen, op enkele incidentele uitzonderingen na. Adverteerder poogt adressen in dergelijke uitzonderingslocaties buiten de mailcampagne te houden, maar dit is in dit geval niet correct verlopen. Commissie overweegt dat in uiting geen enkel voorbehoud worde gemaakt. Er wordt daarentegen aan klager meegedeeld dat Digitale Televisie al onderdeel is van zijn huidige abonnement en dat hij alleen maar een Digitale Ontvanger nodig heeft om van de aangeboden dienst gebruik te kunnen maken. Klager mocht op de juistheid van deze uiting vertrouwen, temeer daar sprake is van een geadresseerde uiting. Verstrekte informatie is onjuist en daarom misleidend in de zin van art. 8.2 aanhef en onder b NRC. Uiting is daarmee oneerlijk in de zin van art. 7 NRC. Volgt aanbeveling.
Lees de uitspraak hier (link) en hier (pdf).
Regeling: art. 7, 8.2, 8.3 NRC
Ondanks de algemene bekendheid en de acceptatie van de Fair Trade producten, worden deze nog zelden gekocht. Overwegende dat publiciteit kan bijdragen aan de ontwikkeling van Fair Trade stelt de CPP aan de Autorité de Régulation Professionnelle de la Publicité (ARPP) voor een Recommandation op te stellen, mede gezien het gebrek aan publicitaire regels op het gebied van Fair Trade. Het doel hiervan is de consumenten beter in te lichten. De CPP raadt aan de Recommandation te inspireren op de Recommandation over duurzame ontwikkeling. met dank aan Iris Koetsenruijter, recent afgestudeerde jurist
Volgens het CPP dienen met name de volgende punten in de Recommandation terug te komen:
De CPP vraagt aan de ARPP dat het haar Recommandation afmaakt in de komende 4 maanden volgend op de kennisgeving van dit advies.
RCC 21 maart 2011, Dossiernr: 2010/00638 (Tagatesse – Zoet zonder zonde; red. inzet vergelijkbare reclame)
Reclamerecht. Gezondheidsclaim. De klacht betreft een advertentie in het blad De Allerhande nr. 8, jaargang 2010. In de advertentie staan producten van adverteerder met daarbij de tekst: “Tagatose Zoet zonder zonde, zonder suiker!” met daarbij voordelen van Tagatose, onder meer prebiotische werking, die zorgt voor een vlotte darmwerking en spijsvertering en de glycemische index van 2 die maakt dat Tagatose geschikt is voor diabeten type I en II. Misleiding want alleen prebiotische werking bij grote hoeveelheden. Index is omstreden. Niet-toegestane medische claim. RCC: inderdaad niet toegestane claim "geschikt voor diabeten type I en II ex art. 3 RVV jo. art. 2 lid 5 en artikel 13-lijst van de EG-Verordening 1924/2006.
Klaagster meent dat de genoemde voordelen deels misleidend zijn. De prebiotische werking geldt alleen bij gebruik in grote hoeveelheden, niet bij normale consumptie van deze producten. Daarnaast is de glycemische index een waarde waar deskundigen het niet over eens zijn. Derhalve kan in een reclame-uiting geen juiste glycemische index worden genoemd. De claim “geschikt voor diabeten” is een medische claim die niet is toegestaan. Klaagster verzoekt de uiting te toetsen “aan de wetgeving van de EFSA”.
2) Naar het oordeel van de Commissie moet deze claim (red. “zorgt voor een vlotte darmwerking en spijsvertering”) worden aangemerkt als een claim in de zin van artikel 3 lid 1 Reclamecode voor voedingsmiddelen (RVV) in verbinding met artikel 2 lid 5 van EG-verordening nr. 1924/2006. Derhalve moet zijn voldaan aan de voorwaarden als vermeld in artikel 3 lid 1 aanhef en sub a tot en met c RVV, waaronder de voorwaarde dat - voor zover op dit moment actueel - de claim moet zijn vermeld op de zogenoemde artikel 13 lijst van EG-verordening nr. 1924/2006.
Ten aanzien van D/Tagatose is een aanvraag gedaan op de wijze als bedoeld in artikel 13 lid 2 EG-verordening nr. 1924/2006. De claim in de advertentie dat Tagatose een prebiotische werking heeft die zorgt voor een vlotte darmwerking en spijsvertering, valt naar het oordeel van de RCC onder de reikwijdte van de aanvraag voor D-Tagatose.
4) De aanvraag is inmiddels door de EFSA beoordeeld en heeft de status “gepubliceerd”, maar is nog niet bij verordening vastgesteld door de Europese Commissie. Aldus is ten aanzien van de claim de overgangsregeling van artikel 28 lid 5 aanhef en onder b van EG-verordening nr. 1924/2006 van toepassing, waarnaar in artikel 3 sub b RVV wordt verwezen. Ingevolge eerstgenoemde bepaling kunnen, voor zover hier relevant, gezondheidsclaims als de onderhavige vanaf de datum van inwerkingtreding van de verordening tot de aanneming van de in artikel 13 lid 3 van de verordening vermelde lijst onder de verantwoordelijkheid van bedrijfsexploitanten worden gedaan, mits zij stroken met de toepasselijke nationale bepalingen en het bepaalde in EG-verordening nr. 1924/2006. Aangaande het laatste is het volgende van belang.
5) In de reclame-uiting worden diverse producten afgebeeld. De genoemde claim dient van toepassing te worden geacht op al deze producten, nu deze door de onderhavige reclame-uiting onmiskenbaar met de onderhavige claim in verband worden gebracht. Niet duidelijk is echter of Tagatose in al die producten steeds de werking op het spijsverteringskanaal en de darmen heeft die in de claim aan Tagatose wordt toegeschreven. Denkbaar is immers dat het gehalte Tagatose in die producten, althans enkele daarvan, dermate gering is, dat daarvan geen werking valt te verwachten. In verband daarmee is van belang dat op grond van artikel 5 lid 1 aanhef en onder b aanhef sub i) van EG-verordening nr. 1924/2006 de nutriënt of de andere stof waarvoor de claim wordt gedaan in het eindproduct aanwezig dient te zijn in een significante hoeveelheid zoals omschreven in de communautaire wetgeving of, indien er ter zake geen voorschriften bestaan, in een hoeveelheid die volgens algemeen aanvaard we-tenschappelijk bewijs het geclaimde nutritionele of fysiologische effect bewerkstelligt, Voorts dient, zoals staat in artikel 5 lid 1 aanhef en onder d van EG-verordening nr. 1924/2006, de hoeveelheid van het product die de consument, naar redelijkerwijs kan worden aangenomen, tot zich zal nemen, een significante hoeveelheid te leveren van de nutriënt of andere stof waarvoor de claim wordt gedaan, zoals omschreven in de communautaire wetgeving of, indien er ter zake geen voorschriften bestaan, een significante hoeveelheid die volgens algemeen aanvaard wetenschappelijk bewijs het geclaimde nutritionele of fysiologische effect bewerkstelligt.
6) Adverteerder heeft weliswaar onweersproken gesteld dat hoeveelheden Tagatose van 15 gram per dag een bewezen actieve werking hebben, maar heeft, ook nadat zij daartoe bij tussenbeslissing van de RCC van 10 december 2010 in de gelegenheid is gesteld, niet aannemelijk gemaakt dat de consument bij normale consumptie van de in de reclame-uiting afgebeelde Tagatesse producten voldoende Tagatose binnenkrijgt om de geclaimde prebiotische werking te ervaren. Niet kan worden geoordeeld dat is voldaan aan de vereisten van artikel 5 lid 1 aanhef en onder b aanhef sub i) en artikel 5 lid 1 aanhef en onder d van EG-verordening nr. 1924/2006. De uiting is om die reden in strijd met deze bepalingen voor zover het de afgebeelde Tagatesse producten betreft.
4) Nu adverteerder met betrekking tot het laatste geen specifieke informatie heeft verschaft, is de Commissie van oordeel dat niet aannemelijk is geworden dat de consument bij normale consumptie van de in de reclame-uiting afgebeelde Tagetesse producten voldoende Tagatose binnenkrijgt om de geclaimde prebiotische werking te ervaren. Op grond hiervan kan niet worden geoordeeld dat is voldaan aan de vereisten van artikel 5 lid 1 aanhef en onder b aanhef sub i) en artikel 5 lid 1 aanhef en onder d van EG-verordening nr. 1924/2006. De uiting is om die reden in strijd met deze bepalingen voor zover het de afgebeelde Tagatesse producten betreft.
5) Het voorgaande impliceert tevens dat adverteerder onjuiste informatie heeft verstrekt ten aanzien van de voornaamste kenmerken van de afgebeelde Tagatesse producten. Immers, niet aannemelijk is geworden dat normale consumptie van die producten leidt tot de in de uiting voorgespiegelde prebiotische werking van die producten. Aldus is geen juiste informatie verschaft over de van het gebruik van de producten te verwachten resultaten als bedoeld onder b van artikel 8.2 Nederlandse Reclame Code (NRC). Voorts is de Commissie van oordeel dat de gemiddelde consument hierdoor ertoe gebracht kan worden een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet had genomen. Om die reden is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.
6) Adverteerder heeft de klacht die betrekking heeft op de mededeling dat Tagatose wegens haar glycemische index van 2 geschikt is voor diabeten type 1 en 2, erkend. De RCC onderschrijft dat de bewering “geschikt voor diabeten type 1 en 2” niet is toegestaan, nu niet is voldaan aan de voorwaarden als vermeld in artikel 3 lid 1 aanhef en sub a tot en met c RVV in verbinding met EG-verordening nr. 1924/2006.
De RCC beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.
De RCC is verder van oordeel dat adverteerder wél voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat de hoogte van de glycemische index van een product aan de hand van objectieve universele normen kan worden berekend. Nu er geen reden is om te veronderstellen dat adverteerder die waarde in dit geval onjuist heeft berekend, kan de reclame-uiting op dit punt niet onjuist of misleidend worden geacht. Dit onderdeel van de klacht wordt afgewezen.
Lees de uitspraak hier (link) en hier (pdf)
Regelingen:
EG-verordening nr. 1924/2006 (zgn. Claimsverordening)
NRC (nieuw) art. 2 (wet), 7, 8.2 onder b.
RVV art. 3.
In navolging van ons eerdere bericht (RB 680), het antwoord van de Minister op kamervragen. Voor de praktijk relevant zijn
1) richtlijn dat een object langs de snelweg maximaal twee seconden de aandacht mag vasthouden, en
2) dat er een beleidskader "afleiding" wordt geformuleerd. Daaraan kunnen weigeringsgronden worden ontleend voor het niet-verlenen van een vergunning voor (geplande) objecten langs de autosnelwegen. Dit betreft dan o.a. gebouwen, windturbines, billboards en kunstobject
Opvallend zijn de richtlijn; object mag maximaal twee seconden aandracht vasthouden
Rijkswaterstaat hanteert als richtlijn dat een object wat niet relevant is voor de rijtaak de aandacht maximaal twee seconden mag vasthouden. Wanneer een bestuurder besluit een foto van dit object te maken wordt in de eerste plaats de regel betreffende het gebruik van een mobiele telefoon in de auto overtreden. Daarnaast zal naar alle waarschijnlijkheid de aandacht meer dan twee seconde van het verkeer zijn afgeleid waardoor de verkeersveiligheid negatief beïnvloed kan worden.
en het beleidskader "afleiding" dat kader geeft voor (geplande) objecten langs de auto(snel)wegen. Dit kader geeft criteria aan voor negatieve beïnvloeding van de verkeersveiligheid en mogelijk een weigeringsgrond voor vergunningen.
Binnen mijn departement wordt momenteel gewerkt aan een beleidskader “afleiding”. Dit kader beschrijft criteria om van (geplande) objecten langs auto(snel) snelwegen vast te stellen of zij de verkeersveiligheid negatief kunnen beïnvloeden. Met objecten worden in dit kader o.a. gebouwen, windturbines, billboards en kunstobjecten bedoeld. Wanneer objecten de verkeersveiligheid negatief kunnen beïnvloeden is dit een grond voor Rijkswaterstaat om een aanvraag voor een vergunning te weigeren. Wanneer het object buiten het beheergebied van Rijkswaterstaat wordt gerealiseerd, zoals in deze casus het geval is, zal dit beleidskader worden gebruikt om een standpunt in te nemen richting de betreffende decentrale overheid.
Dit beleidskader zal besproken worden met de VNG en mijn verwachting is dat het rond de zomer wordt vastgesteld waarna het aan alle gemeenten over wiens grondgebied een auto (snel) weg loopt wordt aangeboden.
Zie antwoord op kamervragen hier
Op marktplaats (klik inzet voor vergroting) verschenen de laatste dagen advertenties van occasions van Volkswagen en Renault. Op de foto's stonden toevallig ook busjes van mercedes met de volgende tekst: "De nieuwe Sprinter heeft u al v.a. €19.800,-".
Wanneer het nummer van de zogenaamde particuliere adverteerder Peter belt, krijg je voicemail met de volgende strekking: "Je belt zeker niet voor die Volkswagen, maar voor die Mercedes? Die heb ik niet, daarvoor moet je naar de Mercedes-dealer."
Deze guerilla-actie, door autoblog opgemerkt, is door marktplaats al vroegtijdig gestaakt.
