Reclame  

Rb. Den Haag 11 maart 2024, RB 3833, LSR 2238; ECLI:NL:RBDHA:2024:5663 (Eiser tegen minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit). Op 24 maart 2022 heeft een toezichthouder van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (hierna: NVWA) van het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit een inspectie uitgevoerd op de website van eiser op het voorkomen van zogenaamde medische claims. De toezichthouder heeft bevonden dat eiser het product talbina heeft gepresenteerd als geneesmiddel, en dit heeft aangeboden zonder handelsvergunning. Dit is in strijd met de Geneesmiddelenwet (hierna: Gnw), waardoor de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (verweerder) hem een bestuurlijke boete van € 3.000,- heeft opgelegd. Daarnaast heeft eiser volgens de toezichthouder tevens reclame gemaakt voor het product zonder te beschikken over de vereiste handelsvergunning, en daarmee ook het reclameverbod overtreden. Op grond daarvan is door verweerder aan eiser een boete van € 3.750,- opgelegd. Vanwege de overschrijding van de redelijke termijn van zes maanden is er een korting van 5% gegeven, zodat de bestuurlijke boete in totaal een hoogte heeft van € 6.412,50. Eiser betwist deze stellingen en stelt dat het optreden tegen zijn berichtgeving in strijd is met zijn recht op godsdienstvrijheid. Het bedrag zou voorts niet in verhouding staan tot de ernst van de beboete gedraging en zijn financiële draagkracht zou onvoldoende meegewogen zijn.

HvJ EU 19 januari 2023, RB 3737, LS&R 2146, C‑147/21, ECLI:EU:C:2023:31 (CIHEF c.s. tegen Ministre de la Transition écologique) Het verzoek om een prejudiciële beslissing is ingediend in het kader van een geding tussen het Comité Interprofessionel des huiles essentielles françaises (CIHEF) enerzijds en de Franse minister van Ecologische Transitie anderzijds. Het betreft beroepen tot nietigverklaring van decreet nr. 2019-642 betreffende verboden handelspraktijken voor bepaalde categorieën biociden en decreet nr. 2019/643 betreffende commerciële reclame voor bepaalde categorieën biociden. Volgens verzoeksters hebben deze decreten geen rechtsgrondslag omdat ze in strijd met verordening 528/2012 zijn vastgesteld.

RCC 2 december 2022, RB 3730; dossiernr. 2022/00387 (Tensar tegen TenCate) De bestreden uiting is getiteld “Efficiënt ontwerpen en construeren met hoog-modulus geweven geotextiel”. De uiting is gepubliceerd op de pagina’s 58 tot en met 62 van “GEO techniek onafhankelijk vakblad voor het geotechnische werkveld”, maart 2022 en opgenomen in het onderdeel van dat vakblad, genaamd “GEO kunst onafhankelijk vakblad voor gebruikers van kunststoffen”, maart 2022. Deze uitgave is ook online gepubliceerd, aldus klager, namelijk op https:/go.nl/geokunst. De bestreden uiting is geschreven door Tensars concurrent, TenCate en gepubliceerd in “GEO kunst”, een uitgave van de Nederlandse Geotextiel Organisatie. De uiting, geplaatst naast een advertentie van TenCate, is duidelijk een promotie die alleen door TenCate is geschreven en waarin reclame wordt gemaakt voor haar geokunststof. Zo bevatten de pagina’s 59 en 62 promotionele zinnen voor wat betreft het geotextiel van TenCate. Gelet hierop had de uiting als reclame moeten worden aangemerkt, aldus Tensar.  De Commissie acht de uiting in strijd met artikel 11.1 NRC. Zij beveelt beide verweerders aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken. Verder acht de Commissie de uiting in strijd met de artikelen 7 NRC en 13 aanhef en onder c NRC. Zij beveelt verweerder sub 1 aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.

CGR 30 september 2022, IEF 21010, RB 3710, LS&R 2115; (AstraZeneca tegen Boehringer Ingelheim) Boehringer Ingelheim brengt in Nederland het geneesmiddel Jardiance op de markt. AstraZeneca klaagt dat Boehringer Ingelgeim zich schuldig maakt aan misleidende vergelijkende reclame. De Codecommissie is het met AstraZeneca eens. Boehringer Ingelheim maakt in haar reclame drie claims over het geneesmiddel Jardiance die bij beroepsbeoefenaars de indruk kunnen wekken dat het geneesmiddel een bepaalde werking heeft, zonder dat dit voldoende wetenschappelijk onderbouwd wordt. De Codecommissie beveelt Boehringer Ingelheim om verder gebruik de voorgenoemde uitingen te staken.

Ktr. Rb. Rotterdam 12 augustus 2022, RB 3696; ECLI:NL:RBROT:2022:7272 (eiseres tegen gedaagde) Eiseres heeft digitale reclameborden geplaatst langs snelwegen in Nederland. Gedaagde heeft op 8 december 2020 een overeenkomst met eiseres gesloten voor het plaatsen van advertenties op de reclameborden van eiseres gedurende 2021. Op 8 februari 2021 is de reclamecampagne en de facturering daarvan vanwege het coronavirus tijdelijk stopgezet door partijen. De vraag in dit geschil is of gedaagde gehouden is de facturen van 3 januari 2022 en 1 februari 2022 te betalen. De kantonrechter meent dat ter beantwoording van die vraag moet worden vastgesteld of de overeenkomst door partijen is verlengd. Eiseres heeft geen bewijs aangeboden ter onderbouwing van haar stelling dat de overeenkomst zou zijn verlengd. De vorderingen van eiseres worden daarom afgewezen.

Rechtbank Rotterdam 20 mei 2021, RB 3520; ECLI:NL:RBROT:2021:4418 (Eiser tegen Staatssecretaris VWS) Eiser is in beroep gegaan tegen een door de Voedsel- en Warenautoriteit opgelegde boete. Voor de deur van zijn tabakswinkel had eiser een bord met de tekst "Stoppen met roken begint hier!" staan. De tekst op het bord wordt door de rechtbank gekwalificeerd als een wervende tekst en een commerciële mededeling. Dit is in strijd met de Tabakswet, omdat iedere vorm van het aanprijzen van tabaksproducten of aanverwante producten verboden is. 

HR 7 mei 2021, IEF 19936, RB 3511; ECLI:NL:PHR:2021:447 (Gemeente Utrecht tegen DPG) In de Afvalstoffenverordening van de gemeente Utrecht is met ingang van 1 januari 2020 bepaald dat ongeadresseerd reclamedrukwerk en huis-aan-huisbladen alleen mogen worden bezorgd bij inwoners die met een JA/JA- of NEE/JA-sticker hebben aangegeven dat zij dit drukwerk willen ontvangen (het opt-in systeem). De uitgever van een huis-aan-huisblad heeft in een kort geding tegen de gemeente een verbod tot handhaving van deze regeling gevorderd. In cassatie spitst het geschil zich toe op de vraag of het hof heeft kunnen oordelen dat het opt-in-systeem jegens deze uitgever in strijd is met art. 10 EVRM omdat niet voldaan is aan het noodzakelijkheidsvereiste. P-G Wissink concludeert dat het hof dit terecht heeft mogen doen en adviseert tot verwerping van het cassatieberoep van de gemeente.

RCC 23 maart 2021, RB 3504, LS&R 1936, Dossier 2021/00051 (A) (B) (Klagers tegen VWS) De Reclame Code Commissie heeft een aantal klachten ontvangen en in behandeling genomen over de vaccinatiecampagne van de Rijksoverheid. Het betreft klachten tegen de tv- en radiocommercial en tegen drukwerkuitingen. Klagers stellen voornamelijk dat de uitingen in de vaccinatiecampagne onwaar en misleidend zijn. De Reclame Code Commissie heeft alle klachten afgewezen.

Stichting Reclame Code 9 oktober 2019, RB 3354;2019/00560 (Licht uit) De klacht betreft een televisiereclame van Lampdirect met de boodschap dat de verlichting niet de juiste manier is om geld te besparen. De adverteerder probeerde dit op een humoristische manier over te brengen. In het geacteerde verhaal gaat iets mis, waardoor twee mensen in een ongelukkige situatie terechtkomen. Met name vallen de twee mensen, als gevolg van het uitzetten van het licht, van de trap. De man ligt daarbij op zijn buik en zijn hoofd bevindt zich onder de rok van de vrouw die wijdbeens tegen de muur zit. Klaagster maakt niet alleen bezwaar tegen het tijdstip van uitzending maar ook de inhoud van de reclame. Volgens haar is de reclame in strijd met de goede smaak en het fatsoen, zeker voor zover deze wordt uitgezonden rond 17.30 uur. De klacht wordt afgewezen, omdat het feit dat de seksueel geladen uiting niet door iedereen wordt gewaardeerd niet met zich meebrengt dat de uiting in strijd is met de NRC, ook niet indien uitgezonden rond 17.30 uur.

Rechtbank Rotterdam 23 januari 2019, IEF 18271, RB 3286; ECLI:NL:RBROT:2019:1369 (Aviation Glass tegen Air-Craftglass). Misleidende reclame. Bedrijfsgeheimen. Aviation Glass drijft een onderneming die zich bezighoudt met glastoepassingen voor de luchtvaart. Gedaagde is CEO geweest van Aviation Glass, maar is uit deze functie ontslagen. Gedaagde is hierna doorgegaan in dezelfde branche met een ander, nieuw bedrijf (te weten: Air-Craftglass). Hierna is een conflict ontstaan tussen gedaagde en Aviation Glass, waarna Aviation Glass naar de Rechtbank Rotterdam is gestapt. Hier stelt Aviation Glass o.a. dat gedaagde misleidende uitlatingen heeft gedaan over haar nieuwe producten. Gedaagde zou namelijk reclame maken met certificeringen die zij niet bezit. Ook stelt Aviation Glass dat gedaagde bedrijfsgeheimen van haar heeft gestolen. De rechtbank komt in beide gevallen tot de conclusie dat de vordering niet toewijsbaar is. Dit omdat bij de vermeend misleidende uitlatingen het mogelijk is dat gedaagde haar producten eerst laat certificeren alvorens deze toe te passen, de producten zijn namelijk wel certificeerbaar. Met betrekking tot de bedrijfsgeheimen oordeelt de rechtbank dat onvoldoende is gemotiveerd dat er sprake is van gestolen bedrijfsgeheimen.